De Aandeelhoudersvergadering Rotterdam
27 sep t/m 13 okt 2019
27 sep t/m 13 okt 2019
De Aandeelhoudersvergadering 2019
De Aandeelhoudersvergadering (AHV) is opgericht om te gaan strijden voor de plaats van kunst en kunstenaars in de samenleving. We doen dit door middel van de kunst - onze grootste kracht - en door het zoeken naar verbinding met kunstenaars uit eigen en andere regio’s in Nederland, om samenwerkingen aan te gaan en opnieuw draagvlak te creëren voor het belang van beeldende kunst in de maatschappij.
De Aandeelhoudersvergadering Rotterdam is de tweede grote groepsexpositie sinds de beweging in 2018 is begonnen.
In maart van 2019 kwam Maarten Bel met het idee om in een nieuw betrokken winkelpand in de wijk Spangen te Rotterdam een editie van De Aandeelhouders- vergadering te organiseren. Wij als Bredase en startende groep waren onmiddellijk enthousiast. Een Rotterdamse editie met een groot- stedelijke visie op de kernpunten van De AHV. Vanuit deze positie ligt de wereld binnen handbereik. Dat zet zoden aan de dijk! Vanuit zijn visie op het kunstveld heeft gastcurator Maarten Bel kunstenaars uitgenodigd voor een eerste bijeenkomst. Tijdens deze beraadslaging discussieerden we over wat er leeft in Rotterdam. Onder andere over de verdwijning van de middenstand uit het centrum, het parkeerbeleid, omgang met buurtbewoners, gentrificatie en ontmoetingen in de publieke ruimte. De kunstenaars die werden gevraagd voor de eerste bijeenkomst hebben een uitgesproken visie op deze hedendaagse kwesties. Een andere belangrijke verbindende factor van deze groep is een open vorm van humor waarmee ze deze materie benaderen. Met 12 kunstenaars werd de uiteindelijke vorm van de expositie, zoals deze hier in het boek weergegeven wordt, bepaald.
Wat het meest in het oog sprong was dat de benadering van problematiek hier in Rotterdam veel meer neerkomt op het kleine gebaar en wordt bekeken vanuit het perspectief van de man/vrouw op straat. Hoe betrek je deze bij de kunst? Hoe ga je het gesprek aan? Wat kan je vertellen? En dan het liefst met een knipoog. Waar er in de Bredase expositie de grote nationale en internationale thema’s werden aangesproken: armoede, het doorgeslagen kapitalistische systeem, de demo- nisering van de kunsten en het verdwijnen van draagvlak voor de kunstenaar in de maatschappij, ging het in Rotterdam over de symptomen hiervan. Het was een mooi inzicht toen ik me besefte dat het aankaarten van al deze stedelijke hindernissen en aandachtspunten een hele directe benadering is van de grote kwesties waar we dagelijks mee worden geconfronteerd. Met deze wetenschap kan ik dus concluderen dat de Rotterdamse aanpak nog het meest tegemoet komt aan het oeroude credo: ‘Niet lullen maar poetsen’.
Peter Bouwmans
De Aandeelhoudersvergadering (AHV) is opgericht om te gaan strijden voor de plaats van kunst en kunstenaars in de samenleving. We doen dit door middel van de kunst - onze grootste kracht - en door het zoeken naar verbinding met kunstenaars uit eigen en andere regio’s in Nederland, om samenwerkingen aan te gaan en opnieuw draagvlak te creëren voor het belang van beeldende kunst in de maatschappij.
De Aandeelhoudersvergadering Rotterdam is de tweede grote groepsexpositie sinds de beweging in 2018 is begonnen.
In maart van 2019 kwam Maarten Bel met het idee om in een nieuw betrokken winkelpand in de wijk Spangen te Rotterdam een editie van De Aandeelhouders- vergadering te organiseren. Wij als Bredase en startende groep waren onmiddellijk enthousiast. Een Rotterdamse editie met een groot- stedelijke visie op de kernpunten van De AHV. Vanuit deze positie ligt de wereld binnen handbereik. Dat zet zoden aan de dijk! Vanuit zijn visie op het kunstveld heeft gastcurator Maarten Bel kunstenaars uitgenodigd voor een eerste bijeenkomst. Tijdens deze beraadslaging discussieerden we over wat er leeft in Rotterdam. Onder andere over de verdwijning van de middenstand uit het centrum, het parkeerbeleid, omgang met buurtbewoners, gentrificatie en ontmoetingen in de publieke ruimte. De kunstenaars die werden gevraagd voor de eerste bijeenkomst hebben een uitgesproken visie op deze hedendaagse kwesties. Een andere belangrijke verbindende factor van deze groep is een open vorm van humor waarmee ze deze materie benaderen. Met 12 kunstenaars werd de uiteindelijke vorm van de expositie, zoals deze hier in het boek weergegeven wordt, bepaald.
Wat het meest in het oog sprong was dat de benadering van problematiek hier in Rotterdam veel meer neerkomt op het kleine gebaar en wordt bekeken vanuit het perspectief van de man/vrouw op straat. Hoe betrek je deze bij de kunst? Hoe ga je het gesprek aan? Wat kan je vertellen? En dan het liefst met een knipoog. Waar er in de Bredase expositie de grote nationale en internationale thema’s werden aangesproken: armoede, het doorgeslagen kapitalistische systeem, de demo- nisering van de kunsten en het verdwijnen van draagvlak voor de kunstenaar in de maatschappij, ging het in Rotterdam over de symptomen hiervan. Het was een mooi inzicht toen ik me besefte dat het aankaarten van al deze stedelijke hindernissen en aandachtspunten een hele directe benadering is van de grote kwesties waar we dagelijks mee worden geconfronteerd. Met deze wetenschap kan ik dus concluderen dat de Rotterdamse aanpak nog het meest tegemoet komt aan het oeroude credo: ‘Niet lullen maar poetsen’.
Peter Bouwmans
Meer weten? Download hier het boek dat is verschenen ter gelegenheid van deze expositie!
|
|
DEELNEMERS
ROTTERDAM
Anouschka Pessy, Daan den Houter, Domas van Wijk, Helmut Smits, Jeroen Jongeleen, Tessa Biemans, Jessica van Deursen, Maarten Bel, Marijke Appelman, Maud van den Beuken, Pip Passchier, Rowan van As
ROTTERDAM
Anouschka Pessy, Daan den Houter, Domas van Wijk, Helmut Smits, Jeroen Jongeleen, Tessa Biemans, Jessica van Deursen, Maarten Bel, Marijke Appelman, Maud van den Beuken, Pip Passchier, Rowan van As
Maarten Bel
Volgens de filosoof Hans Vaihinger (1852-1933) is het vermogen te fantaseren de kern van ons menszijn. Met behulp van de fictie die in de kunsten tot uiting komt, kunnen we de complexiteit van het bestaan dragen. Zonder fictie is er geen verruiming van de geest mogelijk. Ik deel deze mening. www.maartenbel.nl |
Rowan van As
De publieke ruimte in al haar facetten is de kern van mijn werk. Het werk ontstaat daar. Via interventies wil ik laten zien dat ik me onderzoekend opstel en wil ik op een bepaalde manier bewustwording creëren van de plaatsen waar we verblijven en de ruimte die we delen. Onderdeel van mijn werkproces is de feedback die ik krijg tijdens dit soort acties, hoe wordt erop gereageerd? Ik ben zo in dialoog met de publieke ruimte en de gewone voorbijganger, waardoor ik er achter kom wat wel of niet goed werkt en het inspireert tot nieuw werk. Ook muziek speelt een grote rol in mijn werk, voor mij is muziek maken een logische bezigheid in veel interventies, ik kan me uitdrukken met muziek of geluid. Meer dan eens zit in mijn werk een activistische toon omdat zaken die ik observeer indruisen tegen mijn gevoel van rechtvaardigheid, het is een kritische reflectie vanuit een rol als poëtisch observator. In mijn werk speelt ook de thematiek van de relatieve machteloosheid van het individu ten opzichte van grote ontwikkelingen. Wat kan je als simpele stadsbewoner voor invloed hebben? In mijn werk wil ik deze problematiek op poëtische wijze belichten. Zo installeerde ik bijvoorbeeld een openbare douche langs de Maas naast de Erasmusbrug die werkte met opgepompt water uit de rivier. De waterstralen gingen een visueel verband aan met de schuine staalkabels van de Erasmusbrug op de achtergrond. Dit was vlak voordat de kade permanent in gebruik zou worden genomen door enorme cruise- schepen. Een dergelijke happening zou daar nu niet meer mogelijk zijn. Vaak komt er uiteindelijk een extra gelaagdheid omdat ik werk met dit soort toeval. Het filmpje dat ik er van de Maasdouche maakte toonde ik vervolgens in een andere installatie. Het moet werken op verschillende niveaus, eerst in de buitenruimte, en vervolgens in een expositie setting in een sculpturale installatie. Voor de materialisatie van het werk gebruik ik een DIY esthetiek, het ziet er geknutseld uit, ik gebruik dit omdat ik als individu een nietige positie inneem en van daaruit reageer op de wereld om me heen. De goedkope of gevonden materialen die ik gebruik zijn bereikbaar voor iedereen waardoor juist benadrukt wordt dat ik opereer vanuit een individueel vermogen tot reageren. www.rowan.hotglue.me |
Daan den Houter
In het beste geval vindt de kunst een ‘waarheid’ zonder een logische redenatie. Een ‘iets’ dat iedereen begrijpt zonder het uit te kunnen leggen. www.daandenhouter.com |
Tessa Biemans
Ik heb een oneindige behoefte aan troost en verrassing: een behoefte aan schoonheid, lol, verhalen en inzicht in anderen. Ik geloof dat we nuttige en praktische dingen doen, onze basisbehoeften vervullen, om in staat te zijn het nutteloze te ervaren. Het nutteloze maakt het leven zo mooi. We hebben als mens de fantastische mogelijkheid om de mateloze creativiteit van het leven te ondervinden, het wonder van het onbekende; hoera voor kunst!, film, muziek, wijn, en alle dingen die er voor zorgen dat je ’s ochtends je bed uitkomt. Onze uitingsvormen zijn de dingen die ons met elkaar verbinden en daarom zo essentieel. De saus op de patat, de kussen- tjes op de bank, de streepjes op je onderbroek: het had inderdaad allemaal niet gehoeven maar ik stroom over van geluk en trots om het feit dat dit soort dingen bestaan. www.tessabiemans.nl |
Jessica van Deursen
Life is Art & Art is Life Het vermogen van de kunstenaar, is zijn vrijheid: de vrijheid om zich niet per se te conformeren aan de tijdsgeest. De vrijheid om een onzeker bestaan te durven leiden. De vrijheid om te zoeken naar wat hijzelf en de wereld nog meer zouden kunnen zijn. Maar vrijheid is niet hetzelfde als vrijblijvend- heid. Ieder mens, is een immanent sociaal wezen. We leven met elkaar in groepen en/of spiegelen onszelf aan elkaar. We hebben ons binnen een maatschappij tot elkaar te verhouden en zijn daardoor per definitie een politiek wezen. Of zoals Aristoteles het uitdrukte: wij zijn een Zoön Politikon. De kunstenaar, als schepper van zijn eigen universum, is wellicht de meest vrije actor in een maatschappij. Volgens mij is het daarom de plicht van de kunstenaar zijn vrijheid met de maatschappij te delen. Door deze tenminste voor te spiegelen. Maar liever nog, actief de weg te wijzen; alternatieve visies voelbaar te maken, zodat nog meer mensen dan alleen hijzelf kunnen kiezen in welke wereld zij het liefste willen leven, en hoe daar te geraken. Daar waar de bewegingsvrijheid steeds enger wordt, groeit de plicht voor de kunstenaar om zich te laten horen; uit zijn metafysische bubbel te stappen en het tij in de wereld actief te helpen keren. En dat moment, is nu. www.jessicavandeursen.nl |
Jeroen Jongeleen
‘Ja, kom nou maar gewoon zitten!’ 1000 stoelen in de weg, 2019 www.jeroenjongeleen.nl |